- familiarny
- familiarny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, familiarnyni {{/stl_8}}{{stl_7}}'będący w zażyłych stosunkach; poufały': {{/stl_7}}{{stl_10}}Familiarne stosunki. <łac.> {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
familiarny
Look at other dictionaries:
familiarny — familiarnyni «poufały, zażyły, bezceremonialny» Familiarne stosunki. Być familiarnym względem kogoś. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
фамильярный — уже у Остермана, 1718 г.; см. Смирнов 303. Через польск. familiarny семейный из лат. familiāris доверенный ; см. Христиани 54 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
фамильярный — Заимств. в Петровскую эпоху из польск. яз., где familiarny «семейный» < лат. familiaris «семейный» > «доверительный», суф. производное от familia «семья, домочадцы». См. фамилия. Фамильярный буквально «такой, как в семье» … Этимологический словарь русского языка
konfidencjonalny — 1. «poufały, zażyły, familiarny» Konfidencjonalny uśmiech, spojrzenie. 2. «poufny, sekretny» Informacja konfidencjonalna … Słownik języka polskiego
poufały — poufałyali, poufałyalszy «odnoszący się w stosunku do kogoś w sposób świadczący o bliskich stosunkach; będący wyrazem zażyłości; bezceremonialny, swobodny, familiarny, przyjacielski» Poufała rozmowa. Być z kimś na poufałej stopie. Był bardziej… … Słownik języka polskiego
poufny — poufnyni, poufnyniejszy 1. «trzymany w tajemnicy, wymagający dyskrecji; tajny, prywatny, sekretny» Poufne pismo, rozporządzenie. Poufna narada. Otrzymać poufne informacje. Wydać poufne polecenie. Pomówić z kimś w poufnej sprawie. Przekazać poufne … Słownik języka polskiego
фамильярный — Излишне непринужденный, бесцеремонный. ► лат. familiaris «домашний, семейный». Заимств. из польск. familiarny «домашний; непринужденный» в конце второго десятилетия XVIII в. (Фасм., IV, 184). Впервые фиксируется в Сл.Яновск. (III, 944) ║ … Историко-этимологический словарь латинских заимствований
